|
|
Τα μυαλά, όπως τους οργανισμούς, θα περιέλθουν συχνά σε ένα pimpled, άρρωστος-ρυθμισμένο κράτος από τη μόνη υπερβολή της άνεσης. Charles Dickens, Barnaby Rudge |
Η κατάθλιψή μου - ο εχθρός μου
Ο φόβος και η ανησυχία είναι ένα κανονικό μέρος � ακόμη και ουσιαστικό � της ζωής. Μας προετοιμάζουν για τον κίνδυνο, που δημιουργεί τις φυσιολογικές αλλαγές που επιτρέπουν σε μας για να αποκριθούν αποτελεσματικά σε μια απειλή. Ο φόβος είναι πολύ απλός. Προκύπτει σε απάντηση στον άμεσο κίνδυνο, έτσι είναι συνήθως απροσδόκητο, πολύ έντονο, και περιορισμένος στην κατάσταση προκείμενη. Η απάντησή σας στο φόβο, όπως το άλμα από την πορεία ενός επικείμενου αυτοκινήτου, επιλύει γρήγορα την κατάσταση. Η ανησυχία, αφ' ενός, είναι γενικότερη και σύνθετη. Θεωρείται σε αναμονή για τον κίνδυνο, και συνδέεται με τη δυνατότητα να προβλέψει, να προετοιμαστεί για, και να προσαρμοστεί στην αλλαγή. Συχνά, διαρκεί έναν μακροπρόθεσμο, και η αιτία της παραμένει λάθος καθορισμένη. Παραδείγματος χάριν, κάποιος δύσκολος για τη δημόσια ομιλία μπορεί να δοκιμάσει μια συμπίεση στο στομάχι για τις ημέρες πριν από μια σχεδιασμένη συζήτηση. Ενώ και ο φόβος και η ανησυχία μπορούν να προκαλέσουν μια απάντηση διέγερσης, τα άλλα αποτελέσματά τους αποκλίνουν. Ο πολύ έντονος φόβος χρησιμεύει μερικές φορές «να παγώσει» το σώμα για να το προστατεύσει από τη ζημιά, αναγκάζοντας ελάχιστη ή καμία αλλαγή στο ποσοστό καρδιών και εμποδίζοντας την ώθηση για να κινηθεί. Στην ανησυχία, οι φυσικές αλλαγές που προκαλούνται από τη διέγερση οδηγούν σε ένα δεύτερο στάδιο που χαρακτηρίζεται από τα σκεπτόμενα σχέδια όπως η ανησυχία, φόβος, και διανοητικός επαναλαμβάνει να ανησυχία-ξυπνήσει τα γεγονότα. Εφ' όσον υπάρχει ένας καλός λόγος για το φόβο ή την ανησυχία, και δεν παρεμποδίζει τη δυνατότητα να εργαστεί, να παίξει, και να κοινωνικοποιήσει, δεν θεωρείται πρόβλημα. Αλλά όταν η ανησυχία διαρκεί επάνω μια δική της ζωή και αρχίζει να αναστατώνει τις καθημερινές δραστηριότητες, η κατάσταση δεν είναι πλέον κανονική. Μια γνήσια συναισθηματική αναταραχή είναι τώρα στην εργασία... και είναι χρόνος να δει ένας γιατρός. Οι καταθλιπτικοί άνθρωποι θα φανούν λυπημένοι, ή «κάτω,» ή μπορούν να είναι ανίκανοι να απολαύσουν τις κανονικές δραστηριότητές τους. Δεν μπορούν να έχουν καμία όρεξη και να χάσουν το βάρος (αν και μερικοί άνθρωποι τρώνε περισσότεροι και κέρδους το βάρος όταν καταθλιπτικοί). Μπορούν να κοιμηθούν πάρα πολύ ή πάρα πολύ ελάχιστα, να έχουν τη δυσκολία που πηγαίνει στον ύπνο, ύπνος restlessly, ή να ξυπνήσουν πολύ νωρίς το πρωί. Μπορούν να μιλήσουν για το αίσθημα ένοχοι, άνευ αξίας, ή μάταιοι μπορούν να στερηθούν την ενέργεια ή να είναι νευρικοί και ταραγμένοι. Μπορούν να σκεφτούν για τη δολοφονία και μπορούν ακόμη και να κάνουν μια προσπάθεια αυτοκτονίας. Μερικοί καταθλιπτικοί άνθρωποι έχουν τις αυταπάτες (ψεύτικες, σταθερές ιδέες) για την ένδεια, την ασθένεια, ή το sinfulness που συσχετίζονται με την κατάθλιψή τους. Συχνά τα συναισθήματα της κατάθλιψης είναι χειρότερα σε μια ιδιαίτερη εποχή της ημέρας, για παράδειγμα, κάθε πρωί ή κάθε βράδυ. Τα συναισθήματα που συνδέονται δυνατότητα με την ανησυχία περιλαμβάνουν την ανυπομονησία, το apprehensiveness, την οξυθυμία, και τη μειωμένη να συγκεντρωθούν. Οι άνθρωποι που πάσχουν από την ανησυχία μπορούν επίσης να ανησυχήσουν, για κανέναν ιδιαίτερο λόγο, ότι κάτι κακό πρόκειται να συμβεί σε τους ή τους αγαπημένους αυτούς τους. Τα άτομα με τις αναταραχές ανησυχίας μπορούν να κάνουν τέτοιες δηλώσεις όπως: - Το Ι σκέφτηκε πάντα ότι ήμουν ακριβώς πεσιμιστής, αλλά θα ανησυχούσα για τα πράγματα για τις ημέρες, στο σημείο όπου δεν μπόρεσα να κοιμηθώ ακόμη και. - Είχα ένα πολύ ισχυρό συναίσθημα της επικείμενης μοίρας, όπως έχανα τον έλεγχο με έναν ακραίο τρόπο. - Πάντα ανησυχήθηκα ότι εάν δεν έκανα ορισμένα πράγματα, οι γονείς μου επρόκειτο να πεθάνουν. - Αισθάνθηκα σαν η καρδιά μου επρόκειτο να εκραγεί, και δεν θα μπορούσα να ηρεμήσω κάτω. Τα συμπτώματα αυτής της αναταραχής είναι συχνά ήπια, και δεν παρεμποδίζουν την εργασία ή τις κοινωνικές καταστάσεις. Εάν τα συμπτώματα είναι αυστηρά, εντούτοις, μπορούν να αναστατώσουν τις καθημερινές δραστηριότητες. Επειδή οι άνθρωποι με τη γενικευμένη αναταραχή ανησυχίας έχουν συχνά μια άλλη φυσική ή συναισθηματική αναταραχή, όπως η κατάθλιψη, έχει υπάρξει μεγάλη μαθημένη συζήτηση ως προς το εάν η αναταραχή ανησυχίας υπάρχει από μόνη της. Αλλά οι πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι πραγματικά υπάρχει μια τέτοια αναταραχή, και ότι μπορεί να ενισχυθεί από τη διάγνωση και τη θεραπεία. Τα συμπτώματα της γενικευμένης αναταραχής ανησυχίας αρχίζουν συνήθως στη νεολαία και μπορούν να πάνε μη επεξεργασμένα για δεκαετίες. Εντούτοις, τείνουν να μικρύνουν με την ηλικία. Μια μελέτη διαπίστωσε ότι μόνο 3 τοις εκατό των περιπτώσεων της γενικευμένης αναταραχής ανησυχίας άρχισαν σε εκείνα τα 65 και. Το πρόβλημα είναι πιό κοινό μεταξύ των γυναικών από τους άνδρες και τρέχει συχνά στις οικογένειες. Εάν έχετε ανησυχήσει υπερβολικά για διάφορα καθημερινά προβλήματα για τουλάχιστον έξι μήνες και έχετε τουλάχιστον έξι από τα κοινά συμπτώματα της ανησυχίας που απαριθμούνται νωρίτερα, μπορεί να είχατε γενικεύσει την αναταραχή ανησυχίας. Έλεγχος με τον οικογενειακό παθολόγο ή το διανοητικό προσφέροντα ιατρικές υπηρεσίες σας. Η γενικευμένη αναταραχή ανησυχίας είναι ιδιαίτερα θεραπεύσιμη. Εάν έχετε θεραπευθεί προηγουμένως για μια αναταραχή ανησυχίας, προετοιμάζεται για να πει στο γιατρό ποια επεξεργασία δοκιμάσατε. Εάν ήταν ένα φάρμακο, ποια ήταν η δόση, ήταν αυτό αυξήθηκε βαθμιαία, και πόσο μακρύς τον πήρατε; Εάν είχατε την ψυχοθεραπεία, ποιο είδος ήταν, και πόσο συχνά παρευρεθήκατε στις συνόδους; Συχνά συμβαίνει να θεωρούν οι άνθρωποι ότι «έχουν αποτύχει» στην επεξεργασία, ή να τους αποτυγχάνει η επεξεργασία, όταν στην πραγματικότητα δεν δόθηκε ποτέ μια επαρκή δοκιμή. Σε πολλές περιπτώσεις, τα φάρμακα είναι ουσιαστικά. Εάν πάσχετε από τη μανία, μια σημαντική κατάθλιψη, ή μια παρανοϊκή αναταραχή, φάρμακα μπορεί πραγματικά να είναι σε θέση να σας αποκαταστήσει κανονικό σε μόνο σας. Για άλλους όρους, όπως η σχιζοφρένια, τα φάρμακα ελέγχουν και τροποποιούν τα συμπτώματα στο βαθμό ότι ένα πρόσωπο μπορεί να μείνει στην κοινότητά του. Τα φάρμακα διευκολύνουν επίσης τα στενοχωρώντας συμπτώματα, που επιτρέπουν σε ένα πρόσωπο για να συμμετέχουν σε μια θεραπευτική σχέση και να επαν-δεσμεύσουν στις δραστηριότητες της καθημερινής ζωής της. Μερικές φορές ένα φάρμακο είναι ένα χρήσιμο πρόσθετο μέτρο κατά τη διάρκεια των ιδιαίτερα αγχωτικών χρόνων, ίσως στο αρχικό στάδιο της επεξεργασίας ή σε μια εποχή της κρίσης. Εκείνοι οι ασθενείς με τις σκεπτόμενες αναταραχές ή την παραισθησιακή εμπειρία μπορούν να διατηρηθούν μόνο με τα κατάλληλα αντιψυχωτικά φάρμακα. Οι ψυχίατροι ή άλλοι παθολόγοι μπορούν να ορίσουν τα φάρμακα για τις αναταραχές ανησυχίας. Αυτοί οι γιατροί συνεργάζονται συχνά στενά με τους ψυχολόγους, τους κοινωνικούς λειτουργούς, ή τους συμβούλους που παρέχουν την ψυχοθεραπεία. Αν και τα φάρμακα δεν θα θεραπεύσουν μια αναταραχή ανησυχίας, μπορούν να κρατήσουν τα συμπτώματα υπό έλεγχο και να επιτρέψουν σε σας για να οδηγήσουν μια κανονική, εκπληρώνοντας ζωή. Δεν είναι εξ ολοκλήρου σαφές γιατί τα ψυχοτροπικά φάρμακα λειτουργούν ακόμα, φαίνεται ότι επανεγκαθιδρύουν την ισορροπία μέσα στη χημεία του εγκεφάλου. Η συμπεριφορά καθορίζεται μέσω των μηνυμάτων που διαβιβάζονται μέσα στον εγκέφαλο από ένα κύτταρο νεύρων σε άλλο μέσω των διάφορων χημικών ουσιών. Αυτές οι χημικές ουσίες καλούνται νευροδιαβιβαστές. Μέσω των εκατομμυρίων των κυττάρων νεύρων μέσα στον εγκέφαλο, οι χημικές ουσίες προκαλούν τις μνήμες, τα σχέδια ύπνου, τις αντιλήψεις, τα συναισθήματα, τις διαθέσεις και τις σκέψεις. Το ηλεκτρικό ρεύμα που φέρνει τα μηνύματα παραλαμβάνεται από τις άκρες νεύρων, αποκαλούμενες συνάψεις, οι οποίες απελευθερώνουν έπειτα το νευροδιαβιβαστή. Αυτές οι χημικές ουσίες, στη συνέχεια, διαδίδουν το μήνυμα με την υποκίνηση των επόμενων νεύρων στη γραμμή για να στείλουν στο ηλεκτρικό μήνυμα. Μόλις χρησιμοποιηθεί, η χημική ουσία νευροδιαβιβαστών επιστρέφεται και αποθηκεύεται στο τέλος νεύρων. Αυτή η διαδικασία ανακύκλωσης καλείται reuptake. Όταν αυτή η κάνοντας σήμα διαδικασία πηγαίνει askew, τα αποτελέσματα βλέπουνε στη συμπεριφορά ενός προσώπου και βιώνονται στις συγκινήσεις, τις αντιλήψεις, τις αισθήσεις, και τις ιδέες του. Εάν εσύ, ή κάποιος που ξέρετε, έχει τα συμπτώματα της ανησυχίας, μια επίσκεψη στον οικογενειακό παθολόγο είναι συνήθως η καλύτερη θέση για να αρχίσει. Ένας παθολόγος μπορεί να βοηθήσει να καθορίσει εάν τα συμπτώματα οφείλονται σε μια αναταραχή ανησυχίας, κάποια άλλη φυσική κατάσταση, ή και σοι δύο. Συχνά, το επόμενο βήμα να πάρει τη θεραπεία για μια αναταραχή ανησυχίας είναι παραπομπή σε έναν διανοητικό προσφέροντα ιατρικές υπηρεσίες. Είναι σημαντικό ότι αισθάνεστε άνετοι με τη θεραπεία που ο διανοητικός προσφέρων ιατρικές υπηρεσίες προτείνει. Εάν αυτό δεν ισχύει, επιδιώξτε τη βοήθεια αλλού. Εντούτοις, εάν έχετε πάρει το φάρμακο, είναι σημαντικό να μην διακοπεί απότομα, όπως δηλώνεται πριν. Ορισμένα φάρμακα πρέπει να λεπτύνουν κάτω από τη επίβλεψη του παθολόγου σας. Θυμηθείτε, εν τούτοις, ότι όταν βρίσκετε έναν επαγγελματία υγειονομικής περίθαλψης ότι ικανοποιείτε με, δύο από σας λειτουργούν μαζί ομαδικά. Μαζί θα είστε σε θέση να αναπτύξετε ένα σχέδιο για να μεταχειριστείτε την αναταραχή ανησυχίας σας που μπορεί να περιλάβει την γνωστικός-συμπεριφοριστική ή άλλη συζήτησης θεραπεία φαρμάκων, ή και οι δύο, ανάλογα με την περίπτωση.
Ερμηνεία όρωνLook around, touch life!
|
|
